Belangrijke technologische ontwikkelingen, zoals programmeerbare digitale valuta's, smart contracts, self-executing contracts, self-enforcing contracts en blockchain ledgers zonder eigenaar, veranderen de manier waarop we tegen geld aankijken. En dat verandert weer de manier waarop we zakendoen. Deze nieuwe laag in het internet, ook wel het Internet of Money of het Internet of Value genoemd, zal gevolgen hebben voor alle sectoren. Het is echter vooral de vastgoedsector waar deze ontwikkeling potentieel tot transformaties kan leiden.
In 2008 publiceerde een onbekende persoon onder de schuilnaam Satoshi Nakamoto een artikel over een puur digitale valuta, de bitcoin, met een eigen controlemechanisme, de zogenaamde blockchain.
Satoshi zag zijn digitale valuta als een oplossing voor het probleem van het gebrek aan vertrouwen bij elektronische transacties. Tegelijkertijd maakte hij het overbodig om een beroep te doen op een derde partij, zoals een bank, als bertrouwbare tussenpersoon om de authenticiteit van alle elementen van een transactie te verifiëren.
Bitcoin en de gebruikers van deze valuta hebben bij elk stadium van de transactie een unieke, digitale identiteit die wordt opgeslagen in elke transactie en die bijna onmogelijk kan worden gewijzigd door onbevoegden.
Waar het bijvoorbeeld bij een cheque mogelijk is deze onrechtmatig meerdere malen over te schrijven met fotografische hulpmiddelen, kan een bitcoin niet op die manier worden gedupliceerd en dubbel worden uitgegeven. De onderliggende technologie voor dit transactiesysteem zonder tussenkomst van een derde heet blockchain.
Blockchain is in wezen een soort ledger (grootboek). Het revolutionaire ervan is dat er geen eigenaar en geen centrale bewaarplaats is. Een kopie van een blockchain ledger kan worden geïnstalleerd op de computers van iedere partij die heeft deelgenomen aan de keten van vastgelegde transacties.
Het is ook belangrijk te begrijpen dat blockchain-valuta's niet worden gewaarborgd door een regering, zoals het geval is bij nationale valuta's. Het gebruik is in wezen een overeenkomst tussen de deelnemende partijen die de waarde wederzijds erkennen en accepteren.
Een van de grote voordelen van blockchain ledgers is dat het bijna onmogelijk is ze onrechtmatig te wijzigen. Dat betekent niet dat fraude onmogelijk is (de creativiteit van mensen kent immers geen grenzen), maar door de typische aard van de blockchain als gedistribueerd ledger zonder eigenaar en met complexe koppelingen is deze goed bewapend tegen onrechtmatige wijzigingen.
Blockchain biedt nog een ander potentieel voordeel, namelijk programmeerbare acties waarmee self-executing en/of self-enforcing contracts mogelijk worden.
Stelt u zich het volgende scenario voor in de wereld van vastgoed: Een huurder heeft drie keer achter elkaar de huur niet volgens de planning betaald en wordt automatisch niet meer toegelaten tot de ruimte. En dat is niet omdat de verhuurder fysieke actie heeft ondernomen, maar omdat de lease wordt bestuurd met een ‘smart contract’ dat wordt uitgevoerd via een blockchain ledger.
Die is op zijn beurt weer verbonden met de programmeerbare slimme sloten op de betreffende locatie. Wanneer de ledger detecteert dat de vervaldatum en eventuele geprogrammeerde respijtperioden zijn verstreken zonder dat de betaling is ontvangen, wordt automatisch een opdracht naar het vergrendelingssysteem verzonden om de ruimte te vergrendelen.
En dit is nog maar het begin. Borgstellingen en eigendomsoverdracht zijn andere onderwerpen die vaak worden genoemd in discussies over het potentieel van blockchain voor de vastgoedsector, omdat een blockchain ledger een tussenpersoon of verificatieservice – met de bijbehorende kosten voor de geboden diensten – overbodig kan maken. Innovatie met blockchain zou in diverse contexten kunnen worden toegepast, waardoor de wereld nog meer bekabeld, verbonden en complexer wordt.
