Vanaf 2019 gaat er veel veranderen op het gebied van lease accounting. De Financial Accounting Standards Board (FASB) en de International Accounting Standard Board (IASB) hanteren vanaf 1 januari 2019 een nieuwe standaard, respectievelijk ASC 842 en IFRS 16. In mijn vorige blog heb ik uiteengezet wat lease accounting precies is en wat er gaat veranderen. In deze blog leg ik uit wat de impact is van de nieuwe standaarden op uw bedrijfsvoering en welke kansen dit biedt voor uw organisatie.
Wat is de impact van de nieuwe standaarden op de bedrijfsvoering?
Een ruime meerderheid van de bedrijfspanden wordt gehuurd en dat aantal blijft naar verwachting de komende jaren stijgen. Dit betekent dat veel panden als schuld op de balans komen te staan. Maar ook de leases van bedrijfsmiddelen, zoals auto’s en apparaten, brengen een flinke schuldenlast met zich mee. Onderzoek van PwC wijst uit dat de schuld op de balans met gemiddeld 22 procent zal stijgen. Er zijn zelfs organisaties die zoveel leasen, dat de schuld met meer dan 200 procent stijgt wanneer alle leasecontracten op de balans verschijnen. De financiële impact van de nieuwe standaarden is daarmee enorm. Daarnaast brengt deze overgang veel werk met zich mee. Beursgenoteerde organisaties bestaan namelijk vaak uit meerdere divisies of vertakkingen, die meestal met verschillende contracten en systemen werken.
Een organisatie zal al deze contracten opnieuw moeten inventariseren. Bovendien moeten, naast de periodieke leasekosten, verschillende andere kosten worden meegenomen, zoals eventuele start- en eindkosten van de lease. De druk op de verantwoordelijke accountants, (vastgoed)managers en CFO’s is daarmee hoog. Zij moeten namelijk in amper twee jaar tijd orde scheppen in de stapel contracten. We horen u denken: waarom hebben zij hun zaken niet eerder op orde gebracht? Dit heeft alles te maken met de talloze wijzigingsvoorstellen voor de nieuwe standaarden die door de jaren heen zijn gedaan. De meeste organisaties hebben gewacht tot de standaarden definitief waren, zodat ze geen onnodige handelingen zouden verrichten.
Welke kansen bieden de nieuwe standaarden?
Het balanstotaal van een organisatie groeit vanwege deze niet eerder opgenomen schulden. De CFO wil dan ook graag weten wat de financiële gevolgen en alternatieven zijn. Vastgoed en bedrijfsmiddelen worden vanaf 1 januari 2019 vaak de grootste post op de balans. Tot voor kort was een pand slechts een huurcontract, dat bijvoorbeeld voor tien jaar werd getekend en vervolgens in een lade verdween. Het was niet meer dan een operationele handeling. Er was weinig bewustzijn rondom de schuld die er voor die tien jaar was aangegaan.
Door de nieuwe standaarden wordt er opnieuw naar de portefeuille van vastgoed en bedrijfsmiddelen, en de bijbehorende contracten gekeken. Vastgoed en bedrijfsmiddelen hebben weer de aandacht van de CFO en daar moet de vastgoedmanager zich van bewust zijn. De CFO zal de financiële verplichting wellicht willen terugdringen en daar ligt dan weer een belangrijke opdracht voor de vastgoedmanager. Daarnaast krijgen beide partijen de kans om vanuit hun specialisme samen te werken; de vastgoedmanager is simpel gezegd goed met gebouwen en de CFO weet alles over de cijfers. Ze zullen zich in elkaars werk moeten verdiepen om het totale proces te begrijpen en deze verandering goed door te voeren.
Voor de CFO is daarbij niet alleen de impact op de balans belangrijk. Een werkplek kost gemiddeld tienduizend euro per jaar. De CFO en vastgoedmanager kunnen samen sturen op nieuwe manieren van werken waardoor er minder werkplekken nodig zijn. De vastgoedmanager zou die alternatieven, zoals flexibele ‘pay-per-use’ vastgoedoplossingen, nu beter moeten kunnen onderbouwen omdat deze zowel de kosten verlagen, als de impact op de balans verkleinen.